Do zobaczenia w samochodach terenowych, czeluściach jaskiń, na tatrzańskich ścianach i gdzie tam jeszcze nas myśl zaniesie ...
http://www.adrenalinka.pl/forum/
Na górze załogi losowały więc drogi w prawo lub w lewo. Mój nosek podpowiadał w lewo ale decyzja zapadła w prawo i niestety musieliśmy jechać prawie 18 km dookoła bo sensu powrotu na 1200 m już nie było. Sporo załóg doklepało nam pewno 40 minut ale nie poddajemy się i teraz serwisujemy Zibcara ponieważ poniósł dziś spore straty ( jajo na mocowaniu tylnego panharda, zerwana lina w mechaniku, wygięty drugi drążek kierowniczy, urwana poduszka pod skrzynią biegów ) Etap był piękny a próby jak na maraton naprawdę syte. Po tracie mechanika zmuszeni byliśmy zastosować starą przeprawową szkołę czyli kminić drogę alternatywną a Zibi dokonywał cudów korzystając tylko z trakcji i swego wieloletniego doświadczenia w przeprawie. Jednak stara zmotowa szkoła daje radę. Nie poddajemy się i spróbujemy jutro coś odrobić. Roadbook ma tylko 75 km i jest na nim info o bagnie, trawersie, zjazdach i wojnie. Gdyby spadł deszcz to byłyby jakieś szanse 
Tu chłopaki potrafią jeździć i nie tak łatwo ich wymijać. Dzięki za życzenia- napieramy dalej. Filmik z dziś się wrzuca i podeślemy link jak się wgra. od 18 lat dozowolone lub
Dałem ciała w nawigacji - szkolny błąd i 15 minut zwiedzania skądinąd pięknych gór. Na próbach szybko choć korek nas przytrzymał na pierwszym kapitalnym wąwozie. Błota na trakcji i gdyby nie błąd w nawigacji byłoby dobrze. Zibcar cały i humory nadal dopisują. Etap krótki i piękny. Po południu drobny serwis Zibcara, żeby nie było tak jak dzisiaj, że 2 minuty przed startem dokręcaliśmy śrubę na drążku kierowniczym ku ogólnemu przerażeniu gawiedzi. Jutro duży maraton czyli 447 km i 4 odcinki specjalne i przenosimy camp nad morze Czarne na południe od Varny. Spróbujemy coś nadrobić ale naprawdę jest trudno. Jeżeli jedzie się szybko niestety są błędy w nawigacji ale jeżeli wolno to czołówka systematycznie nam odjeżdża. Chłopaki z Toyot mają po dwa amory na koło ( foxy ), V8 diesle i mechaniki i gnają naprawdę na maksa. Jeżeli w końcu zacznie padać to może, może. Ale jescio nie wiecier kapitan Walczymy dalej.
Franc do tańca z gwiazdami wal A drudzy tylko dla tego, że pomagaliśmy z 4-5 minut cross country wygrzebać się z błota Tutaj podobno się to zgłasza i odejmują ten czas ale olewamy to bo i tak czujemy się moralnymi zwycięzcami Zibcar cały szyba si e skleja. Na razie 4 ale jeszcze nie wiecier kapitan 2 dni ciągle przed nami i teraz od nas zależy czy damy radę ........ ))))))) powodzenia !!!!!!! 
etap VIII i bankiet i 32 godziny w Iveco z Zibcarem na lawecie to nie było szans. Ale już w domu. Dotarliśmy w poniedziałek o 8 rano do Babic i teraz jestem przy kompie. No cóż tym razem się nie udało ale kto wie ..... ? Może za rok. Na VII etapie, który był piękny i wiódł przez góry na 15 km przy prędkości około 70 km/h uderzyliśmy w kamyk, który dosłownie rozpołowił wahacz i wyrwał nam tylny wał. Wahacz musiał już dostać na maratonie i był osłabiony bo ten kamyczek był naprawdę malutki Zanim odkręciliśmy wał, zamocowaliśmy most pasami i skręciliśmy wszystko to minęło z 50 minut i koniec marzeń o podium. Musieliśmy jeszcze dokończyć etap czyli pokonać prawie 65 km po górach z czego prawie 3 kamienną rzeką. Do campu dotarliśmy po nocy i trzeba było reanimować Zibcara. Marcin stanął na wysokości zadania i już w nocy auto było jak nowe. Zibi troszkę pokolendował tak, że na starcie finałowego etapu musiał troszkę podrzemać coby sędziowie się nie dziwili Ostatni etap był piękny i były nawet dwie próby w taśmach, na których daliśmy popis szybkiej magamowej jazdy jednaj odrobić prawie 1,5 godziny do pudła nie było jak. W związku z tym odpuściliśmy dziewuchom stresu ( Carmen ze Słowenii i Francois z Francji ) i dalej jechaliśmy relaksowo aby finalnie stanąć 100 metrów przed metą i nie bacząc na czas rytualnie uściskać się w morzu - budząc przy tym przerażenie organizatorów ( no bo przecież czas, czas ). Ten Balkan to niewątpliwie jeden z najtrudniejszych i najbardziej profesjonalnie zorganizowanych przedsięwzięć off roadowych, w jakich miałem zaszczyt brać udział. Czapki z głów przed Aleksem Kovatchevem i międzynarodową ekipą orgów. Jeśli tylko zdrowie pozwoli będę tam jeździł co roku bo pojechanie takiego rajdu to jak pokonanie TLT, Poland Trophy (całego cyklu łącznie z H6 ) i Magamu w jednym. Tylko takiej jednej zmotowej próby mi tam brakuje. Takiej troszkę dłuższej niż 100 metrów Aha i być może Breslau Poland nieco się zmieni ale na razie sza......... 
